Siemion Budionny
Urodzony 25 kwietnia 1883 roku koło Rostowa karierę wojskową rozpoczął w 1903 roku szybko zasłynął jako wybitny jeździec. Z armii carskiej trafił do Armii Czerwonej, w której stworzył konny oddział pod swoim dowództwem, który zyskał miano 1 Armii Konnej.
Podczas rosyjskiej wojny domowej żołnierze dowodzeni przez Budionnego zasłynęli z okrucieństwa i brutalności. W wojnie polsko-bolszewickiej została ona skierowana przeciwko Wojsku Polskiemu znajdującemu się na Ukrainie. Budionny brał udział w wielu znanych bitwach wojny w 1920 roku, nie dotarł jednak na czas do Warszawy i nie wspomógł Michaiła Tuchaczewskiego. 17 sierpnia 1920 roku wziął udział w bitwie pod Zadwórzem, wykonując z opóźnieniem rozkaz dowódcy Frontu Zachodniego – dzień wcześniej rozpoczęła się kontrofensywa znad Wieprza, która zadecydowała o polskiej wiktorii w 1920 roku. Oddziały Budionnego, tak jak w Rosji, znaczyły swój szlak wojenny licznymi zbrodniami na polskiej ludności i jeńcach.
Po wojnie pozostał w armii, dochodząc w 1935 roku do stopnia Marszałka Związku Radzieckiego. W przeciwieństwie do wielu innych dowódców pozostał zaufanym człowiekiem Józefa Stalina. Zmarł w 1973 roku.