Gaja Gaj

Gaja Gaj

Urodzony 18 lutego 1887 roku radziecki dowódca ormiańskiego pochodzenia. Dowódca 3 Korpusu Kawalerii podczas wojny polsko-bolszewickiej.

Urodził się 5 grudnia 1867 roku w Zułowie na Wileńszczyźnie w rodzinie o silnych tradycjach patriotycznych i niepodległościowych. W 1885 roku podjął studia medyczne na Uniwersytecie Charkowskim, gdzie związał się z rewolucyjną organizacją Narodnaja Wola. Dwa lata później został aresztowany pod zarzutem udziału w spisku na życie cara i skazany na pięcioletnią zsyłkę w głąb Rosji. Do Wilna powrócił w 1892 roku, gdzie rozpoczął działalność w Polskiej Partii Socjalistycznej. Piłsudski wraz ze swymi współpracownikami wierzył, że rewolucyjna działalność ruchu robotniczego doprowadzi nie tylko do przemian społeczno-gospodarczych, ale także do odzyskania przez Polskę niepodległości. W 1900 roku został ponownie aresztowany. W więzieniu symulował chorobę psychiczną, w związku z czym został przewieziony do szpitala psychiatrycznego w Petersburgu, z którego zbiegł.Od młodości prowadził działalność antycarską, za którą został skazany na 5 lat więzienia. W 1914 roku został zmobilizowany do armii carskiej. W 1917 roku dowodził oddziałem bolszewickiej bojówki Gwardii Czerwonej (na bazie której stworzono Armię Czerwoną). Brał udział w rosyjskiej wojnie domowej, między innymi w walkach przeciwko oddziałom Denikina.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził 3 Korpusem Kawalerii na Froncie Zachodnim Tuchaczewskiego, odnosząc duże sukcesy w walce przeciwko siłom Wojska Polskiego i stając się ogromnym zagrożeniem dla polskich sił broniących dolnej Wisły. Oskarżany o wymordowanie około tysiąca polskich jeńców wojennych.

Po wojnie polsko-bolszewickiej napisał książkę „Na Warszawę! Działania 3 Konnego Korpusu na Froncie Zachodnim”. W 1935 roku aresztowany przez NKWD i skazany na 5 lat więzienia w ramach czystek stalinowskich, 11 grudnia 1937 roku zamordowany.

Przewiń do góry