Franciszek Latinik
Urodzony 17 lipca 1864 roku w Tarnowie generał Franciszek Latinik był wojskowym gubernatorem stolicy w trakcie Bitwy Warszawskiej.
Ukończył Szkołę Kadetów Piechoty w Łobzowie. W okresie I wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej a po zakończeniu Wielkiej Wojny wstąpił do Wojska Polskiego. W 1919 roku brał udział w krótkotrwałym konflikcie pomiędzy Polską a Czechosłowacją o Śląsk Cieszyński. W obliczu nadciągających sił bolszewickich został przeniesiony do Frontu Północnego gdzie objął dowództwo nad 1 Armią. Wystosował też wniosek o mianowanie go wojskowym gubernatorem Warszawy, który został rozpatrzony pozytywnie. Łączył on obowiązki dowódcy wojskowego i zwierzchnika administracji cywilnej.
Po Bitwie Warszawskiej był dowódcą Grupy Południowej 6 Armii ścigającej rozbite siły Armii Czerwonej.
Po wojnie polsko-bolszewickiej wszedł w skład m.in. Tymczasowego Komitetu Organizacyjnego Budowy Pomnika Nieznanego Żołnierza w Warszawie. Zaangażowany politycznie, sympatyzujący z Narodową Demokracją i skonfliktowany z Piłsudskim w 1925 roku zawnioskował o przeniesienie go w stan spoczynku. Zmarł w 1949 roku.